Cyprus is een groen, bloeiend eiland met milde temperaturen in de lente. Nadat het regenseizoen voorbij is, wordt de kleine staat een magneet voor duursporters, wrakduikers en wandelaars. Het derde grootste eiland in de Middellandse Zee schittert met afgelegen bergdorpjes, levendige steden en waarschijnlijk het grootste gezonken schip van Zuid-Europa: de Zenobia. Hoe dan ook kun je tijdens een bezoek niet om de conflictrijke geschiedenis van de lokale bevolking heen. Omdat contrasten alomtegenwoordig zijn in het land van de Cyprioten. Een reisverslag over een bijzondere duikvakantie op Cyprus.

Zsolt "George" Teplan weet de weg te vinden Cyprus. De Hongaarse inwoner woont al twee jaar met zijn kleine gezin op het eiland en werkt zeer succesvol als manager van een duikcentrum. George kent het eiland nu als zijn broekzak. Hij werd hierheen getrokken door het milde klimaat en de hoge levenskwaliteit.

Hij heeft van het land leren houden: “Je kunt hier in de winter 's ochtends skiën en 's middags wakeboarden bij bijna dertig graden. Er is een skigebied in de bergen met zeven skiliften”, zegt George. “Waar is dit nog meer mogelijk?” Ik breng mijn duikvakantie op Cyprus onder zijn hoede door en het zou een ongelooflijk gevarieerde en cultureel rijke vakantie moeten zijn Holiday doorbrengen op het eiland. 

Duikvakanties op Cyprus – een gevarieerde mediterrane bestemming met een bewogen geschiedenis

Cyprus is uiterst divers en een plaats van contrasten: eeuwig lange zandstranden gaan over in kliffen, rustige bergdorpjes met goed verborgen insidertip-restaurants bestaan ​​naast metropolen als Limassol, Kyrenia en de hoofdstad Nicosia, waar het leven dag en nacht woedt. Zowel aan de Griekse als de Turkse kant zijn er talloze hogescholen en uitstekende, internationaal gerenommeerde universiteiten zoals de Amerikaanse universiteit in Kyrenia. Economisch gezien vertrouwt het kleine EU-lid nog steeds op zijn banksysteem, dat een jaar na de GAU weer ‘business as usual’ is.

Met paniek in de ogen vertellen Cyprioten hoe ze vorig jaar geen euro meer uit de geldautomaten haalden. Alleen contant geld was waarheid. Maar nu is alles weer in orde, verzekeren ze je. De welvaart is teruggekeerd. Ze zijn echter enthousiast over hun thuisland: het eiland bloeit in de wintermaanden omdat het klimaat subtropisch is, waardoor het een van de beste reisbestemmingen is voor een zonnige en warme wintervakantie.

De lucht ruikt naar oranjebloesem en zeelucht. In sommige gebieden worden zelfs bananen verbouwd. De Zomer In tegenstelling tot de lente zijn ze in de Middellandse Zee doorgaans heet en droog. Soms valt er maandenlang geen regen, waardoor zelfs verharde eilandbewoners kreunen onder de temperatuur en het gebrek aan water.

Boek nu uw welverdiende vakantie!

Boek nu uw droomvakantie tegen gunstige voorwaarden op het gerenommeerde boekingsportaal Vakantiecheque – best beoordeeld door Stiftung Warentest (01/2024). Klik en blader nu!

Verwante Verhalen

Duikvakantie op Cyprus – duiken op de Zenobia is een indrukwekkend genot

Kapitein Nikos Mentonis is een gepassioneerd schipper. Met zijn motorjacht Atlantis neemt hij meerdere keren per dag duikers mee naar Zenobia, een van de beruchtste wrakken ter wereld. Hij is al druk bezig als we als eerste duikgroep bij de boot arriveren. George brengt de apparatuur mee aan boord. “Goedemorgen, kapitein!” wij begroeten. Je wilt de zeehond niet van streek maken met de leerachtige, zonverbrande huid en de pilotenbril. ‘Goedemorgen,’ mompelt hij zonder op te kijken. Hij maakt de touwen los en de vijf minuten durende reis naar het wrak begint - we zijn er eindelijk duikvakantie.

Tijd voor een praatje. Eenmaal gevraagd, vertelt de kapitein zijn hele levensverhaal: ‘Ooit was ik een eenvoudige visser’, begint hij, en vertelt in gebroken Cypriotisch Engels over het zinken van de Zenobia en de dramatische laatste uren. Hij zag het schip op slechts een paar honderd meter van de haveningang kantelen. Hoe iedereen in paniek raakte en evacueerde. “Niemand geloofde dat het schip daadwerkelijk zou zinken”, zegt de huidige zakenman en eigenaar van Atlantis Seacruises, een klein bedrijf voor excursiecruises. “Het was allemaal gewoon een computerfout. Het leek erop dat ze er achter zouden komen!” De volgende ochtend haalde zijn vrouw hem uit bed omdat het enorme schip was gezonken en de zee vol wrak lag. Hij onthult dat het allemaal onder mysterieuze omstandigheden gebeurde.

Het zinken van de Zenobia – zat de Mossad erachter?

Een duikvakantie op Cyprus bevat ook enkele elementen van een spionagethriller. Sommigen geloofden dat er sprake was van verzekeringsfraude of dat de Israëlische geheime dienst Mossad erachter zat omdat het schip zou worden uitgeleverd aan Syrië. Mensen kwamen die ochtend naar het strand en visten alles uit het water wat bruikbaar was: koelkasten, bagage, kleding, uitrusting. Terwijl de Atlantis op weg is naar het wrak, zegt Nikos Mentonis met hart en ziel dat hij, nadat de veerboot was gezonken, al snel de eerste duikers in zijn vissersboot naar de Zenobia bracht. “Dat was 1980”, weet hij. Vanaf dat moment kwamen steeds meer avonturiers diep in het wrak duiken. Het duurde dus niet lang voordat het eerste slachtoffer arriveerde. Zijn naam was Alberto en hij was Spaans. Hij was op reis met zijn vriendin en nog een stel.

Het tweede stel keerde terug toen het te riskant werd, maar Alberto en zijn partner doken diep in het wrak. Kapitein Mentonis zat bovenop zijn kleine vissersboot en wachtte op de duikers. Hij meldt dat hij erg zenuwachtig was. Het andere stel kwam terug. Niet Alberto. Redders en politie arriveerden en ondervroegen de kapitein, zodat reddingsduikers uiteindelijk de vriendin van Alberto ontdekten.

Ze ontsnapte in een luchtbel in het schip en bonkte op een raam toen de reddingswerkers kwamen. Alberto had niet zoveel geluk. Hij kon alleen dood worden gered uit de verwarde gangen van het schip. De Skipper heeft door de jaren heen veel mensen zien sterven. Jaarlijks gebeuren er dodelijke ongelukken, zegt de oud-visser. ‘Stap niet in het wrak!’ waarschuwt hij: ‘Blijf buiten. Je mag er in geen geval in duiken, je bent daar niet veilig - en je bent niet verzekerd! Geen enkele duikverzekering keert uit als er iets met je gebeurt.” Hij wordt heel boos en kijkt de duikgroep aandachtig aan.

Cyprus Dive Vacation is Adventure Diving

Tijd om je klaar te maken. Trek je duikpak aan, zet de duikcomputer op 32% Nitrox, doe een buddycheck – en spring met een moedige sprong van de boot het water in. Instructeur George duikt vooruit en met zijn hoofd in het blauw. Het wrak wordt slechts langzaam zichtbaar. Welk deel van het schip dit precies is, is onduidelijk totdat de duikers een van de enorme propellers ontdekken. Een van de eerste bestemmingen en tegelijkertijd het diepste punt voor deze duik op net geen 32 meter toegestaan ​​met 30% Nitrox. Doordat het schip netjes op zijn kant ligt, is op deze diepte slechts één propeller toegankelijk. Een enorme stalen kolos! Een duiker is er maar een klein beetje naast! Van daaruit gaan we verder naar de laadkleppen waarlangs de vrachtwagens en trailers met bestemming Syrië het schip in Zweden op werden gereden.

Vooral hier aan de achtersteven zitten duizenden kleine en grote vissen. Vele duizenden zilverbrasems vergezellen de groep. Op jacht zijnde barracuda's achtervolgen hele zwermen rond het dichtbegroeide wrak. Ze worden vergezeld door een school grote zilvertonijnen en iets kleinere tandbaarzen met prachtig patroon. Als duiker krijg je de indruk dat de verschillende jagers als team samenwerken en de prooien in elkaars vinnen drijven. Als je om de enorme laadkleppen heen glijdt, duik je automatisch het voertuigdek op, dat als een steile wand verticaal staat.

De vissen zijn niet schuw en vergezellen de duikgroep. De brasem zwemt als een wolk om de buddyteams heen, terwijl de barracuda op grotere afstand op de loer blijft. Onder ons staan ​​de vrachtwagens die bijna 35 jaar geleden op het dek tegen elkaar aan botsten toen het wrak op zijn kant op de zeebodem terechtkwam.

Duiken op de Zenobia – je kunt de vrachtwagens nog steeds zien

Sommige aanhangwagens en tractoren torenen nog steeds uit de enorme schroothoop. Aan de ene kant zijn ze overwoekerd, aan de andere kant kun je het profiel van de banden zelfs vandaag nog herkennen. Aan het einde van het dek wordt de laadruimte overspannen door de persoonsdekken. Daar nodigt het machtige autodek je uit om erin te duiken en je kunt je levendig voorstellen hoe Alberto en zijn vriendin hier worden ondergedompeld, aangetrokken door de betovering het onbekende en de kamers die zich veel dieper in het schip bevinden en bereikbaar zijn via de veiligheidspoorten op het autodek.

Een paar verdiepingen hoger kunt u de Zenobia een beetje veiliger betreden. Het bovendek heeft een toegangspunt en leidt naar een bijna 100 meter lange gang naar de brug, van waaruit men kan duiken. Kleinere ramen laten licht binnen.

Maar pas op! Als een nooduitgang vanuit de smalle gang kunnen ze niet worden gebruikt. Eenmaal binnen is er maar één weg: vooruit. Voorbije toiletten, oude dekens, elektrische kasten, een koffiezetapparaat en door de overblijfselen van de brug. Alles zit vol met scherpe, roestige hoeken en randen.

Buiten wacht een grote, gezellige tandbaars op een overloop. Niet alleen is hij niet bang voor duikers en hij laat nieuwsgierige mensen binnen vijftig centimeter van hem komen. De Zacki verdedigt ook zijn landing heftig en jaagt nieuwsgierige duikers zonder enige angst weg van zijn territorium. Gelukkig is het nu toch tijd voor de klim. Een blik op het duikhorloge leert dat de tijd voorbij is gevlogen. Ook deze dag wacht kapitein Mentonis op twee duikers.

Terwijl iedereen weer aan boord is, worden ze vermist. Een legerduiker en zijn metgezel zijn nog steeds niet terug na een uur duiken. De sfeer aan boord is gespannen. Eerst geen spoor, dan verschijnen er plotseling luchtbellen onder de boot. Iedereen is opgelucht. Beide zijn tijdens hun onderwatertournee diep in de decoratie gegleden en hangen nu meer dan een half uur aan de ankerlijn voor hun decoratiestop, terwijl de rest op het dek in de zon ligt en moet wachten.

De kapitein schuimt van woede en marcheert zenuwachtig het dek op en af. Maar in tegenstelling tot vroeger en Alberto's tijden niet langer uit bezorgdheid voor het roekeloze duikermaar alleen omdat hij een vriend op het vliegveld wil ophalen en waarschijnlijk te laat is om hem te ontvangen.

Nicosia op Cyprus - de laatste verdeelde hoofdstad ter wereld

Tijdens een paar roadtrips laat George me het eiland zien. De eerste leidt naar het Cape Greco National Park, dichtbij de Cypriotische Ballermann-tegenhanger Ayia Napa. Daar, in een natuurpark, zijn er naast een militaire basis op zee en een typisch stereotiepe wit-blauwe kapel aan de voet van de kaap ook enkele interessante grottenstelsels met ongewone rotsformaties waar je gemakkelijk doorheen kunt lopen en ook onderdoor kunt lopen. water. We beginnen hier met een kleine duik om ons gesteenteonderzoek nog wat verder te kunnen uitbreiden. Veel zeedieren zijn hier inheems en de zee is lang niet zo leeg als velen beweren: inktvissen en trompetvissen zijn er niet ongewoon en de lichtomstandigheden laten het mediterrane onderwaterlandschap schitteren. Spookstad Famagusta: Griezelige getuige van het verleden

Niet ver van de kaap ligt het mysterieuze spookstadje Famagusta. Strikt genomen is dit de wijk Varosia, ooit een bloeiend toeristenoord met hotels aan zee. Tegenwoordig kun je de plaats vanaf de Griekse kant alleen binnen tien kilometer bereiken, omdat het in niemandsland tussen noord en zuid ligt. Een groot deel ervan ligt er nog steeds, net zoals mensen het in 1974 verlieten toen de Turkse invasie begon.

De enige uitkijkpost aan de Griekse kant heeft een eigen kinderboerderij om het bedrijventerrein uit te breiden. Als je van daaruit naar de spookachtig vervallen kasteelbedden van Varosia, de VN-veiligheidspost en de beveiligde bufferzone kijkt, wordt het snel duidelijk dat er hier aan de oostelijke rand van de Europese Unie iets mis is. Dit wordt nog duidelijker tijdens onze tweede roadtrip. Ten noorden van Larnaca, midden op het eiland, ligt de hoofdstad Nicosia. Het is de laatste hoofdstad ter wereld die wordt gescheiden door een gewapende grens.

Sommige inwoners noemen het treffend "Berlijn Nr. 2". De grens loopt eenmaal in het midden van het historische stadscentrum, dat ongeveer half Turks en half Grieks is. Daartussen ligt een strook - de "bufferzone" met weeshuizen, waarin vaak sluipschutters en soldaten zich positioneren. Je stelt je bijvoorbeeld een scène voor uit de burgeroorlog.

Cyprus is verdeeld in twee delen: het Turkse deel van Nicosia

Het controlepunt ligt een paar straten verderop. Je moet in een lange rij staan ​​bij de grensovergang en een dagvisum krijgen om het Turkse deel binnen te komen. De inspanning van de reis is het waard! Want aan de andere kant van de grens wacht een heel andere wereld op de bezoekers: niet alleen zijn alle borden in het Turks en wordt er ander bier geserveerd, de hele sfeer is compleet anders dan in het Griekse deel, dat slechts een paar meter verderop ligt.

Moskeeën en bazaars kenmerken het stadsbeeld. De oude stad doet enigszins denken aan een mengeling van Khan Khalili in Caïro en de Turkse badplaats Bodrum. Al netjes, maar levendig zoals in het Midden-Oosten. Het is slechts een paar stappen van het Westen naar het Oosten op Cyprus! Wie met de auto de grens oversteekt, heeft ook een nieuwe verzekering voor de auto nodig. Omdat Griekse verzekeringen niet geldig zijn in het noorden. Het Turkse deel van Nicosia lijkt veel turbulenter. Terwijl het zuiden absoluut westers is met winkelcentra, is het noorden iets oosterser.

Kruiden- en tapijthandelaren liggen naast architectonisch prachtig ontworpen moskeeën - het doet een beetje denken aan Caïro, Hurghada of Sharm El Sheik in Egypte. Gezellige restaurants en koffiehuizen worden goed bezocht. Groepjes oude mannen zitten bij elkaar met thee- en waterpijpen. We raden u aan een stop te maken op de binnenplaats van Büyakhan. Het eeuwenoude gebouw was ooit een accommodatie voor caravans en is nu een restaurant, bazaar en schaduwleverancier in de hete zomermaanden.

Grens Cyprus – een bezoek aan het Turkse noorden

De bewoners van de zuidkant wekken al snel de indruk dat het noorden volkomen onderontwikkeld is. “Pas op, je bent daar niet verzekerd!” kreeg ik te horen. ‘Het is beter om daar niet heen te gaan!’ Dat is niet waar. Het enige feit is dat de Turkse Republiek Noord-Cyprus alleen wordt erkend door Turkije en Azerbeidzjan. Toch is de regio allesbehalve achterlijk. Omdat het grote buurland stille ontwikkelingshulp levert. Als je vanuit Nicosia naar het noorden rijdt, zie je westerse industriële gebieden met bouwelektronica en supermarkten, maar ook fastfoodketens voorbij komen op nieuw ontwikkelde snelwegen.

De Noord-Cypriotische moslimbevolking is ruimdenkend, hartelijk en absoluut vooruitstrevend. In het uiterste noorden, achter een lange, hoge bergketen, bereik je Kyrenia, een grote havenstad aan de kust die een van de mooiste plekken van het eiland is. Deze stad is vol oosterse charme en tegelijkertijd absoluut modern. Jongeren feesten de hele nacht door in de bars en clubs van de stad, er zijn de beste restaurants aan de haven en in de kleine, eeuwenoude straatjes lijkt de tijd stil te staan. Kyrenia (Turks: Girne) is zeker een van de mooiste steden op het eiland. Het enige dat charmanter is dan Kyrenia zelf is een klein bergdorpje boven de stad.

Het voormalige Griekse dorp werd na de invasie volledig onteigend. De Grieken vluchtten destijds naar het zuiden. Westerse drop-outs hebben zich daar inmiddels gevestigd en wonen nu in de huizen die beschikbaar waren voor bewoning of als belegging tegen spotprijzen vanaf 20 euro. Veel Duitsers, Engelsen, Schotten en vele andere naties hebben in de kronkelende straatjes in een zee van bloemen en palmbomen hun vlaggen gehesen of leuzen in hun lokale taal op de voordeuren geschreven. Het uitzicht vanuit het dorp over de uitgestrekte vallei naar Kyrenia en de Middellandse Zee is prachtig. Een kleine domper: als de twee delen van het land zich de komende jaren weer verenigen, zullen de buitenlandse inwoners waarschijnlijk hun woonplaats aan de Grieken moeten teruggeven.

Kyrenia – prachtige havenstad in het noorden van Cyprus

Ondertussen ontmoeten mensen in Kyrenia aan de haven elkaar voor de lunch in een van de talloze restaurants. Aan tafel zitten het duikcentrum en bar-eigenaar Asim Uygur, de in Duitsland geboren toerisme-expert Irene Raab Marancos, een architect en de restauranteigenaar Aydin Canlibalik. Iedereen begrijpt elkaar en spreekt tot op zekere hoogte dezelfde taal. Op tafel staan ​​meze, ongeveer vergelijkbaar met Portugese tapas. Lekkernijen in kleine porties, geserveerd met vers brood. Er is ook een enorme schaal met lokale, gegrilde vis, waarvan de diversiteit op sommige duiklocaties ook onder water kan worden waargenomen. Aydin zegt dat hij, merkwaardig genoeg, na de Turkse invasie in 1974 van Zygi in het zuiden naar Girne verhuisde.

Zijn restaurant wordt ook wel vertaald als: “Visser uit Zygi”. De voormalige visser voelde dat hij bij het noorden hoorde. Dit is vreemd omdat er na de gebeurtenissen van '74 een kleine volksmigratie plaatsvond: tienduizenden Turken uit het zuiden gingen naar het noorden, de Grieken in het noorden deden er goed aan om naar het zuiden te verhuizen. “Het komt allemaal door wantrouwen jegens de andere kant”, vertelt zakenman Asim. Tijdens een gesprek tijdens de lunch leer je twee belangrijke dingen over het Cypriotische conflict: het is vrijwel onmogelijk om één partij uitsluitend de schuld te geven van het conflict.

En voor mensen aan beide kanten van de grens is het conflict nog steeds alomtegenwoordig. Ze voelen een grote behoefte om over hun versie van de gebeurtenissen te praten. Duikinstructeur George heeft vrienden en kennissen aan beide kanten van de Cypriotische grens. De instructeur is neutraal: “Mijn ervaring is dat de Turks- en Grieks-Cyprioten veel meer gemeen hebben dan het Noorden en de Turken”. Deze mening wordt gedeeld door veel Cyprioten aan beide zijden van de grens. Hoewel er overal veel nationalisten zijn, zijn nog meer mensen open en op zoek naar evenwicht. De regeringen van het noorden en het zuiden kwamen onlangs opnieuw bijeen voor gesprekken. Je zou kunnen hopen dat ze vroeg of laat zullen instemmen met het volledig heropenen van de grens. Dat hoopt tenminste iedereen aan de lunchtafel.

Duiken is ook erg goed in Noord-Cyprus. Helaas is de zee op deze dag te ruw om te duiken en is de noordenwind te fris. Gelukkig kan Asim levendig verslag doen van amforen, vliegtuigwrakken en zelfs twee verschillende soorten zeeschildpadden op de talrijke duikplekken langs de noordkust. Er zijn hier veel tonijnen en tandbaarzen. Hij vertelt dat er in het noorden veel stroming staat en dat de duikgebieden hier daarom meer op de Rode Zee lijken dan op de Middellandse Zee. Of dat waar is, valt nog te bezien. Wat echter zeker waar is, is dat Cyprus niet alleen een eiland van contrasten is, maar ook van overeenkomsten en evenwicht.

Verwante Verhalen

Waar we tijdens onze duikvakantie op Cyprus verbleven

Wonen: Aldiana Club Cyprus

Het Club Hotel Aldiana Cyprus ligt vlakbij Alaminos in het zuiden van het eiland, ongeveer 20 minuten van de internationale luchthaven van Larnaca. Het gedecentraliseerde hotelcomplex ligt direct aan zee en biedt een perfecte ambiance in een onontwikkeld, groen hotelcomplex. Aldiana staat voor premium – clubvakanties op het hoogste niveau. De aanbieder heeft een uitgebreid sportprogramma, van duiken, tennis tot bijzondere sporten zoals boogschieten. Ook op culinair gebied behoort het hotel tot de top dankzij de gevarieerde keuken en kookevenementen met bekende chef-koks.

Duiken: duikcentra Werner Lau Cyprus

Het duikcentrum is centraal gelegen in het strandpaviljoen van het Aldiana Clubhotel Cyprus. Het is uitgerust met de nieuwste apparatuur voor maximaal 50 duikers tegelijk. Het Five Star Center beschikt over een eigen compressor en biedt tevens Nitrox aan. Basismanager Zsolt “George” Teplan en instructeur Balasz “Angel” Angyal vormen een goed gerepeteerd team en werken al vele jaren samen, ook op de Werner Lau-basis in Sharm El Sheik. Naast hun duikcarrière zijn beiden ook waterski- en wakeboardinstructeurs. Kleinere reparaties kunnen zij uitvoeren in hun eigen werkplaats op de basis.

Reisverslag uit Cyprus - Het eiland van contrasten is een gedeeld paradijs

Mijn bezoek aan Cyprus was een onvergetelijke reis die ik niet snel zal vergeten. Het eiland in de oostelijke Middellandse Zee is zeker een van de mooiste plekken ter wereld. Het is zo groot dat je, als je landinwaarts bent, gemakkelijk vergeet dat je niet op het vasteland bent. Valleien met uitgestrekte olijfgaarden worden omgeven door kleine heuvels en grote bergketens. De berg Olympos in het Troodosgebergte is bijna 2000 meter hoog. Er ligt nog steeds sneeuw als de bananen en sinaasappels in de vallei bloeien. Verborgen bergdorpjes met prachtige Grieks-orthodoxe kerken bieden rust, ontspanning en de kans om echte insidertip-restaurants te vinden die de lokale Cypriotische keuken serveren.

In volledig contrast hiermee staan ​​de party-hotspots Limassol, Ayia Napa en Nicosia met hun bars, winkelgebieden en het West-Europese nachtleven. Zelfs in Kyrenia, in het door moslims gedomineerde noorden, woedt het leven dag en nacht. Cyprus is een eiland van tegenstellingen, zoals wakeboarden en snowboarden op één dag: vrede en afzondering gaan hand in hand met levensvreugde en levendigheid. Ondanks het decennialange conflict hebben twee delen van het land die diep verdeeld zijn door conflicten meer overeenkomsten dan verschillen. Ik hoop dat dat in de mijne zit reisbeschrijving uit Cyprus werd duidelijk. 

Deze verbinding wordt het best gedemonstreerd in Pyla bij Larnaca: alleen hier leven Zuid- en Noord-Cyprioten naast elkaar. Er is een moskee en een Grieks-orthodoxe kerk in de stad. De helft van de straatnamen is Turks, de andere helft Grieks. Beide partijen hebben elk hun eigen school. Beveiligde Turkse militaire posten bevinden zich op de heuvels boven de stad. De Vredesmacht van de Verenigde Naties verblijft in het dorp. En toch: oude mannen van beide kanten ontmoeten elkaar vaak voor backgammon in het dorpscentrum voor de VN-post. Ze zijn vrienden en behandelen elkaar met respect. Er is geen teken van conflict tussen de oude mannen. De enige discussies hier gaan over de vraag of Turks of Grieks bier beter smaakt.

Ben je ooit op vakantie of duiken geweest op Cyprus? Deel uw ervaringen in de reacties.